Eenzaamheid
Het gebeurt in dromen dikwijls dat je soms gewoon niet kunt bereiken wat je wilt.
Zo was er eens die keer dat ik dringend wilde bellen naar mijn partner. Het klavier waar je het telefoonnummer moet ingeven op je schermpje vond ik toen langs geen kanten terug op de gsm. Toen het later een IPhone werd, leek dat nog ingewikkelder. Het zijn normale dromen die velen herkennen, mijn conclusie voor mezelf daarna was: ‘hoe ingewikkelder iets is, hoe groter het bos en hoe moeilijker de mogelijkheid om iets te kunnen waarmaken.
Zelfs wanneer het zo af en toe gebeurde dat ik dan toch op de juiste app was geraakt, zelfs dan lukte het me niet om te bellen, omdat dan bleek dat ik het ganse telefoonnummer vergeten was. Frustratie alom als je je doel niet kan bereiken en dus de juiste boom in het grote bos maar niet kunt vinden en al zeker wanneer je jezelf daarover schuldig acht!
Vannacht drukte mijn vinger op het getal 10 op het paneel van een lift. Dit was een verkeerd nummer en dus drukte ik vol zelfvertrouwen nogmaals op een knop. Ditmaal was het de knop met getal 22, maar mijn kamer lag op de 23ste verdieping! Ik merkte echter op dat de persoon die voor mij was geweest zich danig begon te ergeren. Er kwamen immers nog heel wat meer mensen die op de knoppen begonnen te drukken om de lift te doen komen. Die eerste persoon zou zo een heel langzame rit naar boven krijgen. Dat ik op de verkeerde knoppen had gedrukt was voor mij erg beschamend en ik had het absoluut niet met opzet gedaan! Een stomme menselijke fout eigenlijk, maar ik vond dat ik het had verprutst voor de ganse bende. Nu ging die lift 2 maal extra stoppen voor niks en het was allemaal mijn schuld! Ik ben letterlijk gaan lopen naar een andere lift, want het was me veel te druk geworden.
Het verbaast mij niets dat ik ga lopen van sociaal lastige situaties en daardoor paradoxaal genoeg toch rapper mijn doel bereik, in dit geval was ik als eerste op mijn kamer en al die anderen stonden nog aan die verdomde lift te wachten die op elk verdiep stopte! Ik zie nu kristalhelder hoe de massa er op zich voor zorgt dat alles automatisch vertraagt en hoe ikzelf met een andere beslissing, paradoxaal genoeg vanuit een egocentrischer denken, een betere uitkomst kan vinden.
“Ons Chantal moet altijd speciaal kunnen doen, steeds de moeilijkste weg kiezen.”
Ik hoor mijn moeder op mijn 50te dus nog steeds weerklinken in mijn hoofd en mezelf als reactie beweren ‘dat het niet waar is, dat ze er allemaal niks van begrijpen’… “Dwees doen, dat kan ze goed!” hoor ik mijn vader nog met een kwade ondertoon reageren op mijn ‘tegenspraak’.
Hoewel ik het mij echt wel anders had willen voorstellen, vandaag vier ik bewust alleen. Ik geef geen groot feest en ik belast sommigen van mijn geliefden niet met een schuldgevoel dat ze niet kunnen komen of met het moeten zoeken naar een gepast cadeau of met een gevoel van de typische sociale verplichting! Nee, ik deel met de wereld mijn innerlijke stem en ik hoop dat ik een voorbeeld mag zijn van hoe het niet nodig is om steeds de massa te volgen en je tekort gedaan te voelen wanneer je je alleen voelt of wanneer je zelfs echt helemaal alleen bent.
Eenzaamheid is een gigantisch probleem in onze maatschappij en velen worden ermee geconfronteerd. Je kunt het voelen wanneer je helemaal alleen bent, maar je kunt het ook voelen wanneer je veel vrienden en familie rondom je hebt, dat maakt niet uit! Het is gelukkig maar een gevoel!
Iedereen heeft anderen nodig, maar niet in die mate dat ze moeten begrenzen wat je doet, wat je denkt of hoe jij je voelt! Eenzaamheid krijgt bij mij geen kans meer. Hoe dat komt?
Ik volg geen maatschappelijke verwachtingen, ook al vinden sommigen van mijn vrienden dit niet altijd even correct. Ik volg mijn eigen innerlijk kompas van goedheid en rechtvaardigheid.
Ik spiegel me zo weinig mogelijk aan andere mensen. Ik vergelijk me wel zoveel mogelijk met mijn jongere zelf. Daarom groei ik echt!
Ik meet mezelf niet met wie ik zou kunnen zijn indien de wereld of de geschiedenis anders was. Ik zoek naar hoe ik mezelf kan verbeteren, hoe ik verder kan ontwikkelen naar wie ik wil zijn.
Ik blijf niet hangen in het leed van het verleden of in het willen van een bepaalde toekomst. Ik probeer vooral te kijken naar het leuke van gisteren. Vandaag is het sowieso goed zoals het is en ik besef dat ik nu moet doen wat ik denk nodig te hebben voor een betere toekomst.
Ik kan doen wat ik wil omdat ik heel bewust kies voor wie ik ben, geen ander persoon kent mij beter dan ik zelf!
Vandaag is het zowat de koudste dag van de maand Maart 2024 en de zon die schijnt. Af en toe komt er een hagel- of een felle regenbui door. De Maartse grillen op z’n best dus! Net zoals ik zo speciaal ben, zo zijn deze grillen ook gewoon normaal! 😉Een gelukkige ‘mezelf’-dag Chantal!